Koji je najljepsi i najruzni san koji ste sanjali?
Koji je najljepsi i najruzni san koji ste sanjali?
SNOVE NIAD NE PRESTAU UVJEK IH IMA TESKO JE ODVOJIT NEKI POSEBAN AL ETO MOJNAJLJEPSI SAN JE KAD SAM SANJAO KAKO IGRAM ZA REAL MADRID ZAJEDNO SA BEKAMA ETO TO JE BIO KAD SAM POCEO TRENIRAT FUDBAL U RANIM GODINAMA I UVJEK SJETIM SE A NAJRUZNI SAN JE BIO SANJAO SAM KAKO SE DAVIM DOK POKUSAVAM SPASIT JEDNO MALO DETE KOJ ISTO SE DAVI U JEDNU REKU
-
__kockar__
- Ucesnik diskusija
- Postovi: 299
- Pridružen/a: 03 Sep 2007 02:00
- Lokacija: Bosnia
-
Mala_selmica_
- Svakodnevni prolaznik
- Postovi: 503
- Pridružen/a: 31 Aug 2000 02:00
- Lokacija: Jamaica
a najruzniji su mi snovi, gdje sanjam da mi je neko od bliznjih umrjeo 
-
im_ex
- Velicanstvo Foruma
- Postovi: 14847
- Pridružen/a: 11 Dec 2007 02:00
- Lokacija: Dusa mi ostade tamo
jedan taze, ruzni :huh:
:-k
Stajala je tog polijepo talasajuceg sivila predvecerja na samo 2-3 m od njenih roditelja, sestre, komsija ... gledala ih pri tome samo, dok cavrljaju o bilo cemu za nju nevaznom ... ona nije uzimala ucesca u prici, samo ih je posmatrala.
Njen vidokrug se bazirao na prostor izmedju dva ogromna nebodera koja kao da su bili zastupnici dva odvojena, zasebna naselja - a nisu ... tek neka praznina, mozda jaca od sirine autoputa sa 4 trake
U jednom trenu ju je trznula neka neobjasnjiva slutnja ... dal se to cuo neki sum, nagovjestaj neceg sto dopire iz daljine
Nije sebi mogla objasniti taj osjecaj ... ne bi li odgovor nasla u njenima, koji su tek 2-3 m dalje od nje, usmjerila je pogled poput munje na njih ... ne, oni su i dalje bezbrizno pricali o necem sto nije mogla bas cuti ali, izgledalo joj je manje vaznim. Ocito je da niko od njih ne dozivljava isto
Pogled joj je brzinom munje ponovo usmjeren na taj raspon izmedju nebodera ... sivilo odnosi grad, rusi ga kao kule od karata od ceg ostaje tek debeo kovitlac prasine ... padaju zgrade, kuce ... ostaje pustos ... ostaje mrtvilo u kome nestaje svaki zivot a oni i dalje bezbrizno vode razgovor.
Kijamet je bio sve blize, a ona, nije mogla nista reci, ni vrisnuti nije mogla, ni plakati ... ni drhtala nije ... kao hipnotisana sad je vec mogla jednim pogledom u opsegu vidokruga imati i svoje najrodjenije i to mrtvilo koje juri ka njima ... i njoj, valjda znala je da je to kraj ... samo je znala da je kraj
Nemocna je ... sivilo je preblizu ... guta vec njenog oca, sestru ... bilo ih je vise tu cak i ne zna ko to sve ... svi nestaju u toj pokretnoj rusevini ... mama je trebala zadnja nestati, pa onda valjda i ona ...
Ne, nemocna je - nista ona ne moze sem da vidi to sto vidi ... a vidi nestade joj i majka u tom sivilu svi njeni su nestali ... a ona jos vidi taj kijamet ... "Valjda je ovo Sudnji dan" - tek joj se provuklo umom
Ona je van dometa te stihije Bozeeeeeeee
... jedino sto je jos mogla vidjeti bio je djecak, pubertetlija mozda , nekih 14-17 godina, kako sa zadovoljstvom psihopate ide dalje u rukama drzeci neku spravicu poput rucice za compjuter ... upravlja kao da igra onu igricu gdje vozi auto, takmici se u brzini, posve sigurno da osvaja rekord
Prodje tako na rastojanju od nje oko 1 m ... i ne usmjeravajuci pogled ni na sta oko sebe ... samo mu je faca odavala krajnje zadovoljstvo - uzivao je Da, da - ta kobna stihija je Njegovo djelo
Par koraka dalje, dok mu ona vec gleda u ledja ... on "gasi" tu spravicu i ubacuje ju u papirnatu kesu od "Niedermayer"
Sve je stalo (ona ni plakati nije mogla tih par seckundi) ... a onda, odjednom vidje da bas takvu kesu drzi u ruci ... sa strahom zavirne u nju, u toj papirnatoj (veci format) kesi je ona ista spravica koju je taj "Psihopata" do malocas imao ... ne, ona to nije kupila, posve je sigurna da je to njegovo
Jel joj se to samo cini il zaista cuje neki savremeniji zvuk ...Postaje jaci, glasniji ... mobitel je upravo alarmirao: "Hajde polako, vrijeme je da se probudis"
Ona - narode, to sam bila ja ... da, da
:-k
Stajala je tog polijepo talasajuceg sivila predvecerja na samo 2-3 m od njenih roditelja, sestre, komsija ... gledala ih pri tome samo, dok cavrljaju o bilo cemu za nju nevaznom ... ona nije uzimala ucesca u prici, samo ih je posmatrala.
Njen vidokrug se bazirao na prostor izmedju dva ogromna nebodera koja kao da su bili zastupnici dva odvojena, zasebna naselja - a nisu ... tek neka praznina, mozda jaca od sirine autoputa sa 4 trake
U jednom trenu ju je trznula neka neobjasnjiva slutnja ... dal se to cuo neki sum, nagovjestaj neceg sto dopire iz daljine
Nije sebi mogla objasniti taj osjecaj ... ne bi li odgovor nasla u njenima, koji su tek 2-3 m dalje od nje, usmjerila je pogled poput munje na njih ... ne, oni su i dalje bezbrizno pricali o necem sto nije mogla bas cuti ali, izgledalo joj je manje vaznim. Ocito je da niko od njih ne dozivljava isto
Pogled joj je brzinom munje ponovo usmjeren na taj raspon izmedju nebodera ... sivilo odnosi grad, rusi ga kao kule od karata od ceg ostaje tek debeo kovitlac prasine ... padaju zgrade, kuce ... ostaje pustos ... ostaje mrtvilo u kome nestaje svaki zivot a oni i dalje bezbrizno vode razgovor.
Kijamet je bio sve blize, a ona, nije mogla nista reci, ni vrisnuti nije mogla, ni plakati ... ni drhtala nije ... kao hipnotisana sad je vec mogla jednim pogledom u opsegu vidokruga imati i svoje najrodjenije i to mrtvilo koje juri ka njima ... i njoj, valjda znala je da je to kraj ... samo je znala da je kraj
Nemocna je ... sivilo je preblizu ... guta vec njenog oca, sestru ... bilo ih je vise tu cak i ne zna ko to sve ... svi nestaju u toj pokretnoj rusevini ... mama je trebala zadnja nestati, pa onda valjda i ona ...
Ne, nemocna je - nista ona ne moze sem da vidi to sto vidi ... a vidi nestade joj i majka u tom sivilu svi njeni su nestali ... a ona jos vidi taj kijamet ... "Valjda je ovo Sudnji dan" - tek joj se provuklo umom
Ona je van dometa te stihije Bozeeeeeeee
... jedino sto je jos mogla vidjeti bio je djecak, pubertetlija mozda , nekih 14-17 godina, kako sa zadovoljstvom psihopate ide dalje u rukama drzeci neku spravicu poput rucice za compjuter ... upravlja kao da igra onu igricu gdje vozi auto, takmici se u brzini, posve sigurno da osvaja rekord
Prodje tako na rastojanju od nje oko 1 m ... i ne usmjeravajuci pogled ni na sta oko sebe ... samo mu je faca odavala krajnje zadovoljstvo - uzivao je Da, da - ta kobna stihija je Njegovo djelo
Par koraka dalje, dok mu ona vec gleda u ledja ... on "gasi" tu spravicu i ubacuje ju u papirnatu kesu od "Niedermayer"
Sve je stalo (ona ni plakati nije mogla tih par seckundi) ... a onda, odjednom vidje da bas takvu kesu drzi u ruci ... sa strahom zavirne u nju, u toj papirnatoj (veci format) kesi je ona ista spravica koju je taj "Psihopata" do malocas imao ... ne, ona to nije kupila, posve je sigurna da je to njegovo
Jel joj se to samo cini il zaista cuje neki savremeniji zvuk ...Postaje jaci, glasniji ... mobitel je upravo alarmirao: "Hajde polako, vrijeme je da se probudis"
Ona - narode, to sam bila ja ... da, da
Make my day!-
_ramayana_
- Hronicar foruma
- Postovi: 654
- Pridružen/a: 09 Sep 2008 02:00